φιλερνώ

-έω, Α

(κατά τον Ησύχ.) «φιλερνοῡντες

ἐν συδένδρῳ τόπῳ προσφιλῶς διάγοντες».

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + ἐρνοῦμαι «αναδίδω, βλαστάνω» (< ἔρνος)].